ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΚΙΩΝΗΣ

210 σελίδες

124 φωτογραφίες και σχέδια

 πανόδετη βιβλιοδεσία με έγχρωμη κουβερτούρα, 23x22 εκ.

Ήδη από την εποχή που ζούσε, αλλά και μετά το θάνατό του, ο Δημήτρης Πικιώνης (1887-1968) αποτέλεσε μια εξαιρετικά σύνθετη και αντιφατική προσωπικότητα, που είχε την ιδιότητα να γοητεύει όσους τον προσέγγιζαν, αλλά και να προκαλεί έντονες αντιδράσεις σε όσους τύχαινε να διαφωνούν μαζί του. Δημιουργήθηκε, με αυτό τον τρόπο, ένα «ζήτημα Πικιώνη», που εμπόδιζε τη νηφάλια εκτίμηση της συμβολής του. Χρειάστηκε να μεσολαβήσουν αρκετές δεκαετίες, έως τη δεκαετία του 1990, για να αρθούν, και πάλι όχι ολοκληρωτικά, οι επιφυλάξεις απέναντί του και να αναγνωριστεί επιτέλους ο Πικιώνης ως μεγάλος αρχιτέκτονας. Όποιος σήμερα θελήσει να ασχοληθεί με τον Πικιώνη, θα χρειαστεί να κινηθεί προς δύο κατευθύνσεις: να ελέγξει την εγκυρότητα της έως τώρα επιφυλακτικής στάσης απέναντί του ή και της απόρριψής του και, το σημαντικότερο, να δείξει πως ο Πικιώνης είναι υπολογίσιμη δύναμη στον σύγχρονο διάλογο για την αρχιτεκτονική στην Ελλάδα. Η ευκαιρία αυτή προσφέρεται με την τυχαία ανακάλυψη δύο ηχογραφημένων διαλέξεων του Πικιώνη στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου το 1965, που έως τώρα παρέμεναν αδημοσίευτες. Με τη σχολιασμένη έκδοσή τους μας δίνεται η δυνατότητα, ύστερα από μισόν αιώνα, να τον «ακούσουμε» να ομιλεί και ?ίσως το πιο συναρπαστικό? να συνομιλεί με το ακροατήριό του. Με άλλα λόγια, διαθέτουμε το μοναδικό γνωστό δείγμα του πώς ακριβώς δίδασκε ο Πικιώνης, χωρίς το σχετικό υλικό να έχει διαθλαστεί από τη μνήμη ή να έχει υποστεί εξωραϊστικές επεμβάσεις. 

Δημήτρης Φιλιππίδης

Ελληνικά